Bij het woord dynasty komen ongetwijfeld teams als de Warriors en de Bulls bij je naar boven. Teams die gedurende een langere periode enorme successen wisten te behalen en jaar na jaar de NBA domineerden. Veel andere teams hebben door middel van het binnenhalen van meerdere sterren geprobeerd een dynasty te forceren. Denk aan de Nets en de 76ers, die ondanks het sterrenvermogen de verwachtingen niet waar wisten te maken en al snel uit elkaar vielen. Het is wel duidelijk dat je een dynasty niet forceert, maar juist over een langere periode van goed beleid opbouwt. En dit fenomeen zien we misschien wel recht voor onze neus gebeuren.
Het team waar we hiermee op doelen is uiteraard de Denver Nuggets. De laatste playoffs waren misschien niet enorm spannend, maar voor een echte basketballiefhebber wel een genot om naar te kijken. Zelden was een team zo onhoudbaar in een playoffs run. Een combinatie van enorm talent en ijverige rolspelers, samengesmolten door een piekfijn aanvallend plan was dit seizoen de sleutel tot het behalen van het kampioenschap. Voor het ongetrainde oog was dit resultaat wellicht niet het meest voor de hand liggend, maar een kenner heeft dit al jaren aan zien komen. De Nuggets hebben in de achtergrond heel gestaag gebouwd aan hun imperium.
Na het Carmelo tijdperk hebben de Nuggets niet echt meer een rol van betekenis gespeeld in de NBA. Na 2012 bungelde het team vooral net onder de 50% win streep. Alles veranderde in 2014 toen de nieuwe main man Nikola Jokic op plek 41(!) gedraft werd. Het was het begin van het bouwen aan een nieuwe succesperiode. In 2016 werd Jamal Murray op plek 7 gedraft en was de fundering van de huidige successen compleet. Wat opvalt is dat de Nuggets bij het opbouwen niet afhankelijk waren van de allerhoogste draft picks, maar juist de nieuwe ”mindere” talenten die ze hadden het vertrouwen gaven om zich te ontwikkelen en te ontpoppen tot volwaardige NBA-spelers.
In deze zin tonen de Nuggets veel gelijkenissen met de meest recente dynasty, de Warriors. Ook daar wisten ze de gedrafte kern van Curry, Thompson en Green bij elkaar te houden waardoor ze na een aantal jaar flink timmeren aan de weg ongekende dominantie wisten te tonen. De conclusie is duidelijk: lange termijn succes creëer je door middel van het vinden van talent, geduldig ontwikkelen en je kans afwachten.
De combinatie van talent, geduld en ontwikkeling zie je heel duidelijk terug bij de Nuggets. 3 spelers uit de basis-5 zijn door de Nuggets gedraft. De kern is bij elkaar gehouden en samen hebben ze gedurende de mindere jaren op de achtergrond gewerkt aan hun spel, en daar plukken ze nu de vruchten van. De opkomst was niet snel. In 2019 behaalden de Nuggets voor het eerst sinds 2013 weer de playoffs, maar werden er in de conference semi-finals uitgeknikkerd. Het was wel de start van een periode waarin de Nuggets weer een rol van betekenis gingen spelen in de NBA playoffs. In de opeenvolgende jaren wisten de Nuggets telkens weer de playoffs te bereiken, maar zelden werden ze genoemd als kanshebber voor de titel.
En dan ineens in 2023 staan ze dan toch met de Larry O’Brien troffee in hun handen. En geheel terecht ook. De aanval van de Nuggets was niet te stoppen voor tegenstanders, omdat hun aanvalsspel zo gevarieerd en gepolijst was. Dat is het resultaat van met een hechte groep jarenlang werken aan een beoogd resultaat. Het enige negatieve wat je dit seizoen zou kunnen zeggen over de Nuggets is dat de weg naar het kampioenschap te eenvoudig was. Ze verlsoegen de matige Timberwolves, de Suns met een geblesseerde Chris Paul, de Lakers en een nummer 8 seed in de finale, en konden ze van geluk spreken dat teams als de Warriors en Bucks al eerder uitgeschakeld werden. Toch moet je deze titel niet downplayen, want ongeacht de kwaliteit van de oppositie hebben de Nuggets de playoffs gedomineerd en zullen de komende jaren in ieder geval niet meer gezien worden als outsider voor de titel, maar gewoon een keiharde favoriet.
